وَ اللّهِ ما أرى عَبْدا یَتَّقى تَقْوىً تَنْفَعُهُ حَتَّى یَخْزِنَ لِسانَهُ؛
به خدا سوگند، بنده با تقوایى را نمىشناسم که تقوایش او را سود دهد مگر آن که زبانش را نگه دارد!
