در مقابل قناعت ، صفت مذموم حرص و طمع قرار دارد
نتایجی که امام برای حرص و طمع برمی شمرند ،
ضد آن ها از ثمرات قناعت به شمار می آید:
إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِرٍوَ ضَامِنٌ غَیْرُ وَفِیٍّ
وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِیِّهِ
طمع، انسان را تا لب آب مىآورد بدون این که برگرداند
و ضمانت مىکند بدون این که وفا کند،
بسا نوشنده ی آب که پیش از سیراب شدن، گلوگیر شود.
نهج البلاغه , حکمت275
