خبّاب ـ پسر اَرت ـ از مسلمانان صدر اسلام است
که در مکه آسیب فراوانی دید،
تا آن جا که مشرکین پُشت او را داغ کردند.
وی در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین
علی علیه السلامو در سال 37 هجری درگذشت .
آن حضرت در توصیف این یار باوفا
یکی از خصایص وی را قانع بودن به کفاف بر می شمرد :
یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ
فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ عَاشَ مُجَاهِداً
طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ
وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ
خداوند خبّاب بن ارتّ را بیامرزد ،
که با علاقه مسلمان شد و با علاقه از وطن مهاجرت کرد ،و جهادگر بود.
خوشا به حال کسى که به یاد روز قیامت باشد و براى حساب کار کند
و به اندازه ی معیّن از روزى بسنده کرده ، و از خداوند خوشنود باشد .
نهج البلاغه , حکمت44
