سلا بر تو ای رسول خدا صلی الله علیه وآله ، سلامی از طرف من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود
آمده و شتابان به شما رسیده است.
ای پیامبر خدا، صبر و بردباری من با از دست دادن فاطمه علیهاالسلام کم شده ، و توان خویشتنداری ندارم اما برای من که سختی جدایی تورا دیده ،و سنگینی مصیبت تورا کشیدم،شکیبایی ممکن است.
این من بودم که با دست خود تورا در میان قبر نهادم،و هنگام رحلت جان گرامی تو میان سینه و گردنم پرواز کرد (( پس همه ما از خداییم و به خدا باز میگردیم )).
پس امانتی که به من سپرده بودی بر گردانده شد،و به صاحبش رسید،ازاین پس اندوه من جاودانه،و
شب هایم ،شب زنده داری است،تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را برای من برگزیند. به زودی دخترت، تو را
آگاه خواهد ساخت که امت تو چگونه در ستمکاری بر او اجتماع کردند، از فاطمه بپرس،واحوال اندوهناک
مارا از او خبر گیر،که هنوز روزگاری سپری  نشده،ویاد تو فراموش نگشته است.
سلام من به هر دوی شما، سلام وداع کننده ای که از روی خشنودی یا خسته دلی سلام نمی کند.اگر از خدمت توباز می گردم از روی خستگی نیست،واگر در کنار قبرت می نشینم از بدگمانی بدان چه خدا صابران را وعده داده نمی باشد.
خطبه 202 نهج البلاغه