پس از یک وقفه ی نسبتا طولانی اگر خدا توفیق دهد
بنا دارم بحثی با عنوان قناعت در نهج البلاغه را تقدیم کنم
.پست قبلی که در این رابطه بود آغاز کار بود واینک ادامه راه :
ملک و سلطنت از آن کسانی است که ثروت زیادی داشته
و بر محدوده ای سلطه داشته باشند .
از دیدگاه امام علیه السلام
این مقام به کسانی داده می شود که
دارای ثروتی چون " قناعت " باشند .
چرا که :
کَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْکاً
در اهمیت قناعت همین بس ، که خود نوعى سلطنت است .
نهج البلاغه , حکمت 229
همه ی ما خواستار زندگی پاک و آسوده ای هستیم .
زندگیی بدون آلودگی و به دور از هر گونه دغدغه .
این نوع زندگی که در لسان قر آن تعبیر به حیات طیبه شده است آرزوی هر انسان سلیم العقلی است .
وقتی تفسیر این عبارت قرآنی از امام علی علیه السلام سوال می شود
ایشان آن را تعبیر به قناعت می فرمایند :
و سُئل ـ علیه السّلام ـ عن قوله تعالی :
«فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً»
از امام سؤال شد، تفسیر آیه ی «فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً» چیست ؟
فرمود : قناعت است .
نهج البلاغه , حکمت229
